<h2>Piwonie</h2>
<p>Autorem artykułu jest ogrodnik</p>
<br />
Piwonia to przepiękna roślina, jedna z najokazalszych bylin ogrodowych, wyglądająca prawie jak krzew. Osiąga wysokość 60-100 cm i silnie rozrasta się na boki. Jej okazałe kwiaty są większe od największych róż i bardzo je przypominają.<br /> <br /><br />
<p style="text-align: justify;"> Istnieje również inny rodzaj piwonii, który nie jest byliną. To piwonia krzewiasta, zwana też wielkokwiatową - należy do małej grupy tzw. piwonii drzewiastych. Jest większa od zielnych gatunków piwonii, jej pędy dorastają do 1,2 m. Pozornie różni się od nich tylko zdrewniałymi pędami, ale wszystko wyjaśnia się w okresie kwitnienia. Jej kwiaty mają nawet 30cm średnicy, są lekko postrzępione i mają ogólnie lżejszą budowę od swojej kuzynki. Są prawdziwymi ozdobami <a href="http://wszystkooogrodkach.blogspot.com" target="_self">ogrodu</a>.</p>
<p style="text-align: justify;"> <a href="http://media.artelis.pl/articles/26317/47689/S5000034.JPG" rel="lightbox" target="_blank"><img alt="" src="http://media.artelis.pl/articles/26317/47689/.S5000034_156x117.JPG" style="margin-right: auto; margin-left: auto; display: block;" height="117" width="156" /></a></p>
<p style="text-align: justify;"> </p>
<p style="text-align: justify;"> Oba rodzaje piwonii potrzebują żyznej gleby - najlepiej wymieszać ją z kompostem. Najlepiej rosną i najwspanialej kwitną w słońcu, ale piwonia krzewiasta dobrze radzi sobie również w lekkim cieniu.</p>
<p style="text-align: justify;"> Pięknie prezentują się sadzone pojedynczo, grupami lub wzdłuż alejki. Należy pamiętać, aby nie sadzić ich zbyt gęsto i pozostawić im pierwszoplanową rolę na rabacie.</p>
<p style="text-align: justify;"> Nawożąc, unikajmy zbyt dużej zawartości azotu.</p>
<p style="text-align: justify;"> Wymagają również ochrony przed mrozem, szczególnie w pierwszych latach po posadzeniu. Możemy okryć je np. gałęziami świerkowymi.</p>
<p style="text-align: justify;"> Kwitną od maja do czerwca. Przekwitłe kwiaty należy usuwać.</p>
<p> Można wykorzystywać je jako kwiat cięty. W wazonie z wodą utrzymują się ok. tygodnia i stanowią efektowną ozdobę wnętrza. Należy ścinać je, gdy są w twardych, lecz wyraźnie zabarwionych pąkach. W domu pięknie się otworzą.</p>
<p> W sklepach ogrodniczych możemy dostać wiele różnych odmian piwonii w wielu różnych kolorach. Z piwonii krzewiastych polecić można odmiany europejskie dla miłośników olbrzymich kwiatów i odmiany japońskie, o nieco mniejszych kwiatach dla wielbicieli subtelności.</p>
<p> Wśród bylin najpiękniejsze kwiaty mają piwonie ogrodowe, lekarskie i chińskie.</p>
---
<p><p><a href="http://wszystkooogrodkach.blogspot.com" target="_blank">wszystkooogrodkach</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/47689/piwonie">www.Artelis.pl</a>
czwartek, 21 czerwca 2012
poniedziałek, 4 czerwca 2012
Kwiaty do skalniaków w naszych ogrodach.
Kwiaty do skalniaków w naszych ogrodach.
Wanda Frasiak18.03.2012, czytano 157 razy, pobrano kod HTML 6 razy, komentarzy 0.W miejscach bardzo cienistych sadzimy macierzankę wonną (Asperula odotata) i tam gdzie inne gatunki ledwie wegetują z racji niedostatku światła, macierzanka tworzy zwarte, żywozielone kobierce, króre podczas kwitnienia całkowicie pokrywają się małymi, drobnymi kwiatkami.
W półcieniu można sadzić różne byliny skalne, które zazwyczaj sadzi się na stanowiskach słonecznych. Są to skalnice (Saxifraga), goździki (Dianthus), rogownice, (Cerastium) lub dąbrówki (Ajuga) i wiele innych zadarniających bylin, które stworzą kobierce i kwiaty różnej barwy. Te rośliny w półcieniu nie będą kwitły tak obficie jak w słońcu, ale mimo to wniosą urozmaicenie swoim dekoracyjnym zadarnieniem.
Ogród skalny będzie atrakcyjny przez cały rok, jeśli wprowadzimy tu rośliny różniące się wysokością, barwą, budową, trwałością i terminami kwitnienia. Nie powinno tu braknąć krzewów karłowatych, jak barbarysy, mahonie, cisy, irgi, hotrensje, rododendrony. Muszą się znaleść niskie trawy: kostrzewy, wiechliny, drżączki oraz małe paprocie – zanokcice, paprotniki, podrzenie, pióropuszniki. Niskie rośliny cebulowe świetnie uzupełniają kompozycję, przede wszystkim kwitnące wczesną wiosną: śnieżyczki, śniedki, szafirki, a także bulwiaste rośliny wczesnowiosenne: zawilce, krokusy, ranniki.
Podobał Ci się ten artykuł? Oceń na TAK lub NIE. 
1 
wtorek, 22 maja 2012
Perełkowiec
<h2>Perełkowiec</h2>
<p>Autorem artykułu jest bustani</p>
<br />
Są ogrody, które do dużych nie należą. Szuka się do nich drzew o pokroju kolumnowym i to takich, które za duże nie urosną. Ale dobrze byłoby mieć takie drzewo, pod którym - jak Kochanowski pod lipą - można usiąść w jego cieniu.
<p>Tylko jakie to miałoby być drzewo, żeby po pierwsze - nie przytłoczyło niewielkiego ogrodu, po drugie - nie zacieniło całej jego powierzchni, a po trzecie - żeby było inne od tych, które rosną dookoła ?</p>
<p>Takim drzewem może być perełkowiec japoński - oficjalna nazwa to Sophora japonica, chociaż nazwa jest przewrotna, bowiem drzewo to w Japonii jest tylko sadzone, natomiast w stanie dzikim występuje w Chinach i Korei.</p>
<p>W dobrych warunkach dorasta do 20 m wysokości i ma szeroką zaokrągloną koronę, ale zaletą jest to, że pierzasto złożone liście - podobne do liści robinii akacjowej - nadają mu lekkości. Kwitnie obficie kremowobiałymi, motylkowymi, luźnymi, stożkowatymi wiechami. Kwiatostany mają intensywny, przyjemny zapach i odznaczają się wysoką miododajnością, są silnie oblatywane przez pszczoły, które mogą zbierać nektar nawet z leżących na ziemi kwiatów. Dodatkową zaletą jest to, że rozpoczyna kwitnienie w końcu lipca i kwitnie do końca sierpnia, kiedy inne gatunki mają to już za sobą. Jego owocem są dojrzewające we wrześniu i październiku zielone strąki, przewężone za każdym nasionkiem, co przypomina sznury pereł - stąd polska nazwa perełkowiec, jednak w Polsce nasiona dojrzewają rzadko, bowiem potrzebują długiego okresu ciepłej i słonecznej pogody. Jesienią liście przebarwiają się na ciemnożółty kolor, a starsze okazy mają przedziwnie powyginane pędy, co sprawia, że nawet w stanie bezlistnym drzewo to czyni ogród niepowtarzalnym.</p>
<p>Wymaga gleby żyznej, gliniastej z domieszką wapna. Jest gatunkiem odpornym na suszę i warunki miejskie. Nie wymaga cięcia. Powinien być sadzony w miejscach zacisznych, słonecznych i ciepłych. Zaleca się sadzenie starszych egzemplarzy, bowiem w bardzo młodym wieku nie jest w pełni mrozoodporny i może przemarzać.</p>
<p>Opisane wyżej cechy sprawiają, że jest drzewem o dużych walorach zdobniczych i coraz częściej można go spotkać w Polsce.</p>
---
<p><p><a href="http://niezwyklyogrod.blogspot.com/" target="_blank">http://niezwyklyogrod.blogspot.com/</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/45103/perelkowiec">www.Artelis.pl
<p>Autorem artykułu jest bustani</p>
<br />
Są ogrody, które do dużych nie należą. Szuka się do nich drzew o pokroju kolumnowym i to takich, które za duże nie urosną. Ale dobrze byłoby mieć takie drzewo, pod którym - jak Kochanowski pod lipą - można usiąść w jego cieniu.
<p>Tylko jakie to miałoby być drzewo, żeby po pierwsze - nie przytłoczyło niewielkiego ogrodu, po drugie - nie zacieniło całej jego powierzchni, a po trzecie - żeby było inne od tych, które rosną dookoła ?</p>
<p>Takim drzewem może być perełkowiec japoński - oficjalna nazwa to Sophora japonica, chociaż nazwa jest przewrotna, bowiem drzewo to w Japonii jest tylko sadzone, natomiast w stanie dzikim występuje w Chinach i Korei.</p>
<p>W dobrych warunkach dorasta do 20 m wysokości i ma szeroką zaokrągloną koronę, ale zaletą jest to, że pierzasto złożone liście - podobne do liści robinii akacjowej - nadają mu lekkości. Kwitnie obficie kremowobiałymi, motylkowymi, luźnymi, stożkowatymi wiechami. Kwiatostany mają intensywny, przyjemny zapach i odznaczają się wysoką miododajnością, są silnie oblatywane przez pszczoły, które mogą zbierać nektar nawet z leżących na ziemi kwiatów. Dodatkową zaletą jest to, że rozpoczyna kwitnienie w końcu lipca i kwitnie do końca sierpnia, kiedy inne gatunki mają to już za sobą. Jego owocem są dojrzewające we wrześniu i październiku zielone strąki, przewężone za każdym nasionkiem, co przypomina sznury pereł - stąd polska nazwa perełkowiec, jednak w Polsce nasiona dojrzewają rzadko, bowiem potrzebują długiego okresu ciepłej i słonecznej pogody. Jesienią liście przebarwiają się na ciemnożółty kolor, a starsze okazy mają przedziwnie powyginane pędy, co sprawia, że nawet w stanie bezlistnym drzewo to czyni ogród niepowtarzalnym.</p>
<p>Wymaga gleby żyznej, gliniastej z domieszką wapna. Jest gatunkiem odpornym na suszę i warunki miejskie. Nie wymaga cięcia. Powinien być sadzony w miejscach zacisznych, słonecznych i ciepłych. Zaleca się sadzenie starszych egzemplarzy, bowiem w bardzo młodym wieku nie jest w pełni mrozoodporny i może przemarzać.</p>
<p>Opisane wyżej cechy sprawiają, że jest drzewem o dużych walorach zdobniczych i coraz częściej można go spotkać w Polsce.</p>
---
<p><p><a href="http://niezwyklyogrod.blogspot.com/" target="_blank">http://niezwyklyogrod.blogspot.com/</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/45103/perelkowiec">www.Artelis.pl
czwartek, 17 maja 2012
Dzwoneczki na drzewie
<h2>Dzwoneczki na drzewie</h2>
<p>Autorem artykułu jest bustani</p>
<br />
Kwiaty w kształcie dzwoneczków to częsty widok, ale drzewo o kwiatach w kształcie dzwoneczków to widok raczej niecodzienny. Wielka przyjemność zobaczyć takie drzewo w pełnym rozkwicie.
<p style="text-align: left;">Halezja karolińska <em>(Halesia carolina)</em>, w Polsce znana jako ośnieża, bywa najczęściej niedużym drzewem, czasem wielopniowym, osiągającym wysokość do 8 m, bądź też rośnie krzaczasto. Pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych.</p>
<p>Koronę ma nisko ugałęzioną, nieregularną i rozłożystą. Liście sezonowe, podłużne, z wierzchu gładkie, a od spodu pokryte kutenerem, które jesienią przebarwiają się na żółto.</p>
<p>Największą ozdobą tego drzewa są kwiaty.</p>
<p><img style="vertical-align: middle; display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU30LbcZKE8INAw2kDcG9won3Wf-4cwbrzo09YDOClX2Q6F4JILDaCJPVUWiTG_f2l5Kov9gfkpoEYaJF91gz1IOftHjW_3MbY0Qng-Hk_nG5yB40vNmMLNnHCvG5Dec1dlFvVz1GaGLM/s800/P1010243.JPG" alt="P1010243" height="300" width="400" /></p>
<p>Dzwoneczkowate, czysto białe kwiaty z żółto-pomarańczowymi pręcikami, zwisają na długich szypułkach zebrane po 2-5 w pęczkach. Zakwitają jednocześnie wczesną wiosną, tuż przed lub jednocześnie z rozwojem liści, a po przekwitnięciu wszystkie naraz opadają, tworząc pod drzewem biały dywan, jakby spadł śnieg - stąd polska nazwa. Owocem jest podłużny, twardy pestkowiec z 4 skrzydełkami, zdobiący drzewo po opadnięciu liści i utrzymujący się na gałązkach prawie do końca zimy.</p>
<p>Ośnieża najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym, w glebie przepuszczalnej, wilgotnej i lekko kwaśnej – nie toleruje gleb wapiennych. Należy uważać z nawożeniem, bowiem nie znosi nadmiaru azotu. Jest odporna na choroby i szkodniki, a także w naszym klimacie mrozoodporna, tylko młode rośliny wymagają okrycia na zimę. Nie wymaga regularnego cięcia, jedynie zbyt długie pędy należy po przekwitnięciu kwiatów przyciąć. Rozmnaża się ją wiosną z nasion lub przez odkłady. </p>
<p>Dużą kolekcję różnych gatunków ośnieży dostępną dla zwiedzających, posiada arboretum w Rogowie w Wielkopolsce. Warto odwiedzić to miejsce w porze kwitnienia tych drzew.</p>
---
<p><p><a href="http://niezwyklyogrod.blogspot.com/" target="_blank">http://niezwyklyogrod.blogspot.com/</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/46546/dzwoneczki-na-drzewie">www.Artelis.pl</a>
<p>Autorem artykułu jest bustani</p>
<br />
Kwiaty w kształcie dzwoneczków to częsty widok, ale drzewo o kwiatach w kształcie dzwoneczków to widok raczej niecodzienny. Wielka przyjemność zobaczyć takie drzewo w pełnym rozkwicie.
<p style="text-align: left;">Halezja karolińska <em>(Halesia carolina)</em>, w Polsce znana jako ośnieża, bywa najczęściej niedużym drzewem, czasem wielopniowym, osiągającym wysokość do 8 m, bądź też rośnie krzaczasto. Pochodzi z południowo-wschodnich rejonów Stanów Zjednoczonych.</p>
<p>Koronę ma nisko ugałęzioną, nieregularną i rozłożystą. Liście sezonowe, podłużne, z wierzchu gładkie, a od spodu pokryte kutenerem, które jesienią przebarwiają się na żółto.</p>
<p>Największą ozdobą tego drzewa są kwiaty.</p>
<p><img style="vertical-align: middle; display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU30LbcZKE8INAw2kDcG9won3Wf-4cwbrzo09YDOClX2Q6F4JILDaCJPVUWiTG_f2l5Kov9gfkpoEYaJF91gz1IOftHjW_3MbY0Qng-Hk_nG5yB40vNmMLNnHCvG5Dec1dlFvVz1GaGLM/s800/P1010243.JPG" alt="P1010243" height="300" width="400" /></p>
<p>Dzwoneczkowate, czysto białe kwiaty z żółto-pomarańczowymi pręcikami, zwisają na długich szypułkach zebrane po 2-5 w pęczkach. Zakwitają jednocześnie wczesną wiosną, tuż przed lub jednocześnie z rozwojem liści, a po przekwitnięciu wszystkie naraz opadają, tworząc pod drzewem biały dywan, jakby spadł śnieg - stąd polska nazwa. Owocem jest podłużny, twardy pestkowiec z 4 skrzydełkami, zdobiący drzewo po opadnięciu liści i utrzymujący się na gałązkach prawie do końca zimy.</p>
<p>Ośnieża najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko ocienionym, w glebie przepuszczalnej, wilgotnej i lekko kwaśnej – nie toleruje gleb wapiennych. Należy uważać z nawożeniem, bowiem nie znosi nadmiaru azotu. Jest odporna na choroby i szkodniki, a także w naszym klimacie mrozoodporna, tylko młode rośliny wymagają okrycia na zimę. Nie wymaga regularnego cięcia, jedynie zbyt długie pędy należy po przekwitnięciu kwiatów przyciąć. Rozmnaża się ją wiosną z nasion lub przez odkłady. </p>
<p>Dużą kolekcję różnych gatunków ośnieży dostępną dla zwiedzających, posiada arboretum w Rogowie w Wielkopolsce. Warto odwiedzić to miejsce w porze kwitnienia tych drzew.</p>
---
<p><p><a href="http://niezwyklyogrod.blogspot.com/" target="_blank">http://niezwyklyogrod.blogspot.com/</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu
<a href="http://artelis.pl/artykuly/46546/dzwoneczki-na-drzewie">www.Artelis.pl</a>
niedziela, 13 maja 2012
Perełki w ogrodzie
<h2>Perełki w ogrodzie</h2>
<p>Autorem artykułu jest robert potoczny</p>
<br />
W poszukiwaniu oryginalności w ogrodzie, warto posadzić kilka mało znanych a cennych gatunków. Krzewy takie jak fotergilla, guzikowiec, kolkwicja, obiela czy ketmia, często zadziwiają pokrojem, kwiatami lub ulistwieniem.
<p>FOTERGILLA WIĘKSZA. To północnoamerykański krzew o wyprostowanym pokroju, osiągający wysokość 1,5 m po mniej więcej 20 latach uprawy. Korona jest dość luźna. Liście podobne są do oczaru i pięknie przebarwiają się jesienią. Białe kwiaty o słodkim zapachu pojawiają się wraz z rozwojem liści, w drugiej połowie kwietnia i na początku maja. Nie mają płatków, ale dzięki licznym, długim pręcikom, przypominają miniaturowe szczoteczki do butelek. Fotergilla wymaga gleb dość zwięzłych, umiarkowanie wilgotnych, w czasie suszy rośliny należy podlewać, a szczególnie młode okazy. Można je uprawiać w całym kraju, choć w mroźnych rejonach młode rośliny w surowe zimy trzeba okrywać.</p>
<p>KETMIA SYRYJSKA. Krzew ten dorasta do 2-3 m wysokości, w Polsce niektóre okazy osiągają najwyżej 2m. Są to bardzo cenne,6 kwitnące późnym latem krzewy. Kwitną obficie i mają okazałe, duże kwiaty. U gatunku są one barwy fioletowej. W surowe zimy wymagają okrycia, w przeciwnym razie krzewy wymarzną do granicy śniegu. Krzewy jednak łatwo odbijają ze zdrowych pędów i szybko regenerują uszkodzenia. Wymagają gleb raczej żyznych, próchnicznych i przepuszczalnych, stanowisk słonecznych lub lekko ocienionych, zimą dobrze osłoniętych.</p>
<p>GUZIKOWIEC ZACHODNI. Krzew ten pochodzi z Ameryki Północnej, rośnie na bagiennych podmokłych glebach torfowych. Liście są jajowate lub eliptyczne, błyszczące. Dekoracyjne są główkowate kwiatostany złożone z kremowych rurkowatych kwiatów. Krzew dorastający do wysokości 1 m, jest wytrzymały na mrozy. Strefa uprawy to cały kraj.</p>
<p>JANOWIEC BAŁKAŃSKI. Rośnie w południowiej Europie i jest to niski rozłożysty krzew, dorastający do 50 cm wysokości i około 70-80 cm szerokości. Pędy ma cienkie, rózgowate, zielone. Drobne, ale zarazem bardzo liczne, ciemnozłote kwiaty pojawiają sę w maju. Janowce należą do obficie kwitnących krzewów ogrodowych, nie osiągają dużych rozmiarów, mają małe wymagania glebowe i są dość odporne na suszę. Polecane są jednak do uprawy tylko w cieplejszych rejonach kraju.</p>
<p>KOLKWICJA CHIŃSKA. Jest krzewem pochodzącym z gór w środkowych Chinach. Dorasta u nas nawet do 3 m wysokości, a pędy łukowato przewisają, tworząc oryginalny pokrój. Szczególnie piękne są w czerwcu, kiedy całe pokryte sąjasnoróżowymi kwiatami. Małe wymagania czynią ten krzew przydatnym do różnych zastosowań, ale mimo to rzadko jest spotykana w ogrodach.</p>
<p>OBIELA WIELOKWIATOWA. Jest krzewem o szerokim, wzniesionym, dość luźnym pokroju i eliptycznych, jasnozielonych liściach. Kwiaty są białe i duże średnicy 4-5 cm, zebrane w szczytowe wąskie wiechy po 5-10 szt. Rozwijają się na przełomie maja i czerwca. Krzewy pochodzą ze wschodnich Chin i w Polsce są wystarczająco odporne na mróz tak, iż nie nastręczają kłopotów w uprawie. Na działce wybieramy im miejsca słoneczne, lekko zaciszne.</p>
<p>ZŁOTLIN JAPOŃSKI. Gatunek ten osiąga do 1,5 m wysokości i tworzy podziemne rozłogi, dzięki którym roztacza się z czasem w szerokie kępy. Gatunek ten wyróżnia się jasnozielonymi pędami, dzięki czemu jest m.in. dobry do zimowego zestawienia z dereniami. Kwitnie na żółto, bardzo obficie. Strefa uprawy tych roślin to cały kraj.</p>
---
<p><p><a href="/stopki/mujkrzaczek.blogspot.com" target="_blank">mujkrzaczek.blogspot.com</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu <a href="http://artelis.pl/">www.Artelis.pl</a>
<p>Autorem artykułu jest robert potoczny</p>
<br />
W poszukiwaniu oryginalności w ogrodzie, warto posadzić kilka mało znanych a cennych gatunków. Krzewy takie jak fotergilla, guzikowiec, kolkwicja, obiela czy ketmia, często zadziwiają pokrojem, kwiatami lub ulistwieniem.
<p>FOTERGILLA WIĘKSZA. To północnoamerykański krzew o wyprostowanym pokroju, osiągający wysokość 1,5 m po mniej więcej 20 latach uprawy. Korona jest dość luźna. Liście podobne są do oczaru i pięknie przebarwiają się jesienią. Białe kwiaty o słodkim zapachu pojawiają się wraz z rozwojem liści, w drugiej połowie kwietnia i na początku maja. Nie mają płatków, ale dzięki licznym, długim pręcikom, przypominają miniaturowe szczoteczki do butelek. Fotergilla wymaga gleb dość zwięzłych, umiarkowanie wilgotnych, w czasie suszy rośliny należy podlewać, a szczególnie młode okazy. Można je uprawiać w całym kraju, choć w mroźnych rejonach młode rośliny w surowe zimy trzeba okrywać.</p>
<p>KETMIA SYRYJSKA. Krzew ten dorasta do 2-3 m wysokości, w Polsce niektóre okazy osiągają najwyżej 2m. Są to bardzo cenne,6 kwitnące późnym latem krzewy. Kwitną obficie i mają okazałe, duże kwiaty. U gatunku są one barwy fioletowej. W surowe zimy wymagają okrycia, w przeciwnym razie krzewy wymarzną do granicy śniegu. Krzewy jednak łatwo odbijają ze zdrowych pędów i szybko regenerują uszkodzenia. Wymagają gleb raczej żyznych, próchnicznych i przepuszczalnych, stanowisk słonecznych lub lekko ocienionych, zimą dobrze osłoniętych.</p>
<p>GUZIKOWIEC ZACHODNI. Krzew ten pochodzi z Ameryki Północnej, rośnie na bagiennych podmokłych glebach torfowych. Liście są jajowate lub eliptyczne, błyszczące. Dekoracyjne są główkowate kwiatostany złożone z kremowych rurkowatych kwiatów. Krzew dorastający do wysokości 1 m, jest wytrzymały na mrozy. Strefa uprawy to cały kraj.</p>
<p>JANOWIEC BAŁKAŃSKI. Rośnie w południowiej Europie i jest to niski rozłożysty krzew, dorastający do 50 cm wysokości i około 70-80 cm szerokości. Pędy ma cienkie, rózgowate, zielone. Drobne, ale zarazem bardzo liczne, ciemnozłote kwiaty pojawiają sę w maju. Janowce należą do obficie kwitnących krzewów ogrodowych, nie osiągają dużych rozmiarów, mają małe wymagania glebowe i są dość odporne na suszę. Polecane są jednak do uprawy tylko w cieplejszych rejonach kraju.</p>
<p>KOLKWICJA CHIŃSKA. Jest krzewem pochodzącym z gór w środkowych Chinach. Dorasta u nas nawet do 3 m wysokości, a pędy łukowato przewisają, tworząc oryginalny pokrój. Szczególnie piękne są w czerwcu, kiedy całe pokryte sąjasnoróżowymi kwiatami. Małe wymagania czynią ten krzew przydatnym do różnych zastosowań, ale mimo to rzadko jest spotykana w ogrodach.</p>
<p>OBIELA WIELOKWIATOWA. Jest krzewem o szerokim, wzniesionym, dość luźnym pokroju i eliptycznych, jasnozielonych liściach. Kwiaty są białe i duże średnicy 4-5 cm, zebrane w szczytowe wąskie wiechy po 5-10 szt. Rozwijają się na przełomie maja i czerwca. Krzewy pochodzą ze wschodnich Chin i w Polsce są wystarczająco odporne na mróz tak, iż nie nastręczają kłopotów w uprawie. Na działce wybieramy im miejsca słoneczne, lekko zaciszne.</p>
<p>ZŁOTLIN JAPOŃSKI. Gatunek ten osiąga do 1,5 m wysokości i tworzy podziemne rozłogi, dzięki którym roztacza się z czasem w szerokie kępy. Gatunek ten wyróżnia się jasnozielonymi pędami, dzięki czemu jest m.in. dobry do zimowego zestawienia z dereniami. Kwitnie na żółto, bardzo obficie. Strefa uprawy tych roślin to cały kraj.</p>
---
<p><p><a href="/stopki/mujkrzaczek.blogspot.com" target="_blank">mujkrzaczek.blogspot.com</a></p></p>
Artykuł pochodzi z serwisu <a href="http://artelis.pl/">www.Artelis.pl</a>
Pielęgnacja róż w ogrodzie
<h2>Pielęgnacja róż w ogrodzie</h2>
<p>Autorem artykułu jest Michał Pieróg</p>
<br />
Bardzo trudno wyobrazić sobie ogród bez krzewów różanych. Róże zachwycają wspaniałym zapachem, mnogością kolorów, rozmiarów i kształtów. Jeśli zależy nam na pięknym wyglądzie naszych róż, to powinniśmy o nie odpowiednio zadbać.
<p><img height="240" width="320" alt="ogrody poznań" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Bouquet_de_roses_roses.jpg/320px-Bouquet_de_roses_roses.jpg" style="border: 2px solid black; margin: 10px;" /></p>
<p>Wybierając róże do swojego ogrodu, kierujmy się indywidualnymi preferencjami poszczególnych gatunków. To, że praktycznie wszystkie <strong><a href="http://cedrus.poznan.pl/" target="_blank" title="ogrody poznań">ogrody</a></strong> mają minimum jeden krzaczek róży, nie oznacza, że wszędzie te rośliny czują się dobrze. Przed zakupem i zasadzeniem sprawdźmy jakie wymogi odnośnie gleby, podlewania i nasłonecznienia mają upatrzone przez nas gatunku i zastanówmy się czy będziemy w stanie je zaspokoić. Generalnie możemy stwierdzić, że różę lubią glebę piaszczysto-glinastą w górnej warstwie i gliniastą w dolnej. Róże nie rosną dobrze na glebach mokrych i ciężkich. Nie liczmy na to, ze nasza róża będzie dobrze rosnąć w cienistym miejscu – to roślina zdecydowanie ciepłolubna, potrzebująca słońca do wegetacji.</p>
<p>Jakie są podstawowe zasady pielęgnacji róż? Przede wszystkim róże trzeba przycinać. To jeden z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych (nie wspominamy o takich oczywistościach jak zasilanie nawozem czy podlewanie czy walka ze szkodnikami). Najlepszym narzędziem do przycinania krzaczków róż są sekatory. Właściwą porą na zabieg cięcia jest wiosna (wtedy usuwamy zmarznięte po zimie i martwe gałązki), a cięcia powinny być wykonywane ukośnie., pół centymetra powyżej pąka. Ważna jest też pogoda – przycinamy róże w słoneczny i bezpieczny wiosenny dzień. Przedstawiamy tu ogólne zasady przeprowadzania zabiegu cięcia, bo każdy gatunek ma swoje specyficzne wymagania, które znajdziemy w fachowej literaturze. Przycinanie gałązek to też możliwość ukształtowania naszego krzaczka. Na przykład róże pienne są przycinane w korony.</p>
---
Artykuł pochodzi z serwisu <a href="http://artelis.pl/">www.Artelis.pl</a>
<p>Autorem artykułu jest Michał Pieróg</p>
<br />
Bardzo trudno wyobrazić sobie ogród bez krzewów różanych. Róże zachwycają wspaniałym zapachem, mnogością kolorów, rozmiarów i kształtów. Jeśli zależy nam na pięknym wyglądzie naszych róż, to powinniśmy o nie odpowiednio zadbać.
<p><img height="240" width="320" alt="ogrody poznań" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/Bouquet_de_roses_roses.jpg/320px-Bouquet_de_roses_roses.jpg" style="border: 2px solid black; margin: 10px;" /></p>
<p>Wybierając róże do swojego ogrodu, kierujmy się indywidualnymi preferencjami poszczególnych gatunków. To, że praktycznie wszystkie <strong><a href="http://cedrus.poznan.pl/" target="_blank" title="ogrody poznań">ogrody</a></strong> mają minimum jeden krzaczek róży, nie oznacza, że wszędzie te rośliny czują się dobrze. Przed zakupem i zasadzeniem sprawdźmy jakie wymogi odnośnie gleby, podlewania i nasłonecznienia mają upatrzone przez nas gatunku i zastanówmy się czy będziemy w stanie je zaspokoić. Generalnie możemy stwierdzić, że różę lubią glebę piaszczysto-glinastą w górnej warstwie i gliniastą w dolnej. Róże nie rosną dobrze na glebach mokrych i ciężkich. Nie liczmy na to, ze nasza róża będzie dobrze rosnąć w cienistym miejscu – to roślina zdecydowanie ciepłolubna, potrzebująca słońca do wegetacji.</p>
<p>Jakie są podstawowe zasady pielęgnacji róż? Przede wszystkim róże trzeba przycinać. To jeden z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych (nie wspominamy o takich oczywistościach jak zasilanie nawozem czy podlewanie czy walka ze szkodnikami). Najlepszym narzędziem do przycinania krzaczków róż są sekatory. Właściwą porą na zabieg cięcia jest wiosna (wtedy usuwamy zmarznięte po zimie i martwe gałązki), a cięcia powinny być wykonywane ukośnie., pół centymetra powyżej pąka. Ważna jest też pogoda – przycinamy róże w słoneczny i bezpieczny wiosenny dzień. Przedstawiamy tu ogólne zasady przeprowadzania zabiegu cięcia, bo każdy gatunek ma swoje specyficzne wymagania, które znajdziemy w fachowej literaturze. Przycinanie gałązek to też możliwość ukształtowania naszego krzaczka. Na przykład róże pienne są przycinane w korony.</p>
---
Artykuł pochodzi z serwisu <a href="http://artelis.pl/">www.Artelis.pl</a>
h2>Niezapominajki
Niezapominajka, zwyczajowo zwana czasem niezabudką obejmuję swoją nazwą ok. 50 gatunków zarówno jednorocznych jak i dwuletnich i bylin. To przeurocza roślina nadająca otoczeniu sielankowy, nostalgiczny charakter.
Autorem artykułu jest ogrodnik
Niezapominajka, zwyczajowo zwana czasem niezabudką obejmuję swoją nazwą ok. 50 gatunków zarówno jednorocznych jak i dwuletnich i bylin. To przeurocza roślina nadająca otoczeniu sielankowy, nostalgiczny charakter.
Stała się również symbolem polskiej ekologii i od kilku lat 15-ego maja obchodzimy Dzień Polskiej Niezapominajki, który jest m.in. inspiracją do zrealizowania wielu świetnych pomysłów edukacyjnych w szkołach i przedszkolach. Dzieciaki chętnie uczą się zasad ochrony środowiska i miłości do przyrody w wesoły i interesujący sposób. Można mieć nadzieję, że z wielu z nich wyrośnie następne pokolenie miłośników przyrody.
Wracając do samej roślinki: ma od 15 do 40 cm wzrostu i sadzimy ją w odstępach co 15-20 cm w podłożu zasobnym i wilgotnym. Doskonale rośnie zarówno w słońcu jaki i w półcieniu. Świetnie nadaje się do obsiania trudnych do zagospodarowania miejsc pod koronami drzew, w których na ogół nic nie chce nam rosnąć ani ładnie kwitnąć.
W naszych ogrodach najczęściej spotykanymi gatunkami są niezapominajka leśna i błotna.
Niezapominajka błotna najlepiej czuje się na podmokłych brzegach stawów i strumieni oraz na terenach okresowo zalewanych. Potrzebuje ona naprawdę dużo wilgoci.
Jeśli więc nasz ogród nie spełnia powyższych warunków polecam niezapominajkę leśną, która ma nieco mniejsze wymagania i wystarczy jej półcień lub nawet stanowisko słoneczne o ile tylko będziemy pamiętać o jej podlewaniu. Jeżeli gleba jest zbyt lekka i nie utrzymuje wilgoci w wystarczającym stopniu, możemy dodać do niej kompostu.
Wysiewać niezapominajki możemy w czerwcu lub w lipcu do gruntu lub do doniczek. Sadzonki z doniczek wysadzamy do gruntu w październiku. Możemy też jesienią przygotować podłoże na rabacie (usunąć chwasty, wymieszać z kompostem) i wysadzić na wiosnę gotowe sadzonki prosto ze sklepu.
Niezapominajki można stosować jako kwiat cięty – należy ścinać pędy o nierozwiniętych pączkach.
Niezapominajki leśne po przekwitnięciu należy ściąć. Ścięte pędy można zostawić, żeby się wysiały.
--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Subskrybuj:
Posty (Atom)